
Herdenken en Herinneren
Overlijden Oud lid Anneke de Graaf


Overlijden Wilma Meijerink
Geheel onverwachts kregen wij vorige week het bericht dat op donderdag 13 mei ons nieuwste keramiek docent Wilma Meijerink plotseling overleden is. Ondanks dat zij nog maar een jaar bij ons op de vereniging was hebben wij haar zeer gewaardeerd. En het is een groot verlies dat wij niet meer van haar aanwezigheid mogen genieten...
Wilma volgde haar opleiding keramiek bij de SBB in Gouda, waar ze ook een extra leerjaar “draaien en glazuren” volgde. In mijn atelier in Bathmen heb ik twintig jaar lessen/workshops keramiek gegeven en zelf werk ik nog graag met klei, omdat je daarmee elke gewenste vorm kan maken. Later kwam daar het werken met glas bij. Glas fascineert mij door de transparantie en prachtige kleuren. Alle glasobjecten worden gemaakt door fusing (versmelten) en casting (gieten) van verschillende soorten glas. De verrassing na het stoken in de oven of na het afkoelen van glas daagt steeds uit tot het maken van nieuwe kunst en het streven naar perfectie.

Overlijden Wilma Meijerink
Geheel onverwachts kregen wij vorige week het bericht dat op donderdag 13 mei ons nieuwste keramiek docent Wilma Meijerink plotseling overleden is. Ondanks dat zij nog maar een jaar bij ons op de vereniging was hebben wij haar zeer gewaardeerd. En het is een groot verlies dat wij niet meer van haar aanwezigheid mogen genieten...
Wilma volgde haar opleiding keramiek bij de SBB in Gouda, waar ze ook een extra leerjaar “draaien en glazuren” volgde. In mijn atelier in Bathmen heb ik twintig jaar lessen/workshops keramiek gegeven en zelf werk ik nog graag met klei, omdat je daarmee elke gewenste vorm kan maken. Later kwam daar het werken met glas bij. Glas fascineert mij door de transparantie en prachtige kleuren. Alle glasobjecten worden gemaakt door fusing (versmelten) en casting (gieten) van verschillende soorten glas. De verrassing na het stoken in de oven of na het afkoelen van glas daagt steeds uit tot het maken van nieuwe kunst en het streven naar perfectie.
Overlijden Nico Heckers
Hieronder volgt een in memoriam van Nico door Paul Theunissen:
Nico Heckers.
Maastricht 6 mei 1942. Deventer 13 april 2021
Nico is ons helaas ontvallen na een kort ziekbed, waarbij zijn hart, dicht geslibd met kalk, niet meer in staat was het leven van Nico gaande te houden.
Wat moet ik met mijn lijf plat op dat bed
Ik wil naar buiten rechtop in de zon
Een liedje schuiven op een schuiftrompet
Of blazen op een boeren bombardon
Ik wil het leven voelen op mijn huid
En lekker lachen op het caféterras
Wat moet ik op mijn bed, ik wil eruit
K wil op het Vrijthof zitten met een glas.
Wie kon Nico beter verwoorden dan de Limburger Toon Hermans.
Niet zeuren over een beetje pijn, maar zoek de zonzijde van het leven.
Als Nico het atelier van de DAK binnenkwam was dat altijd met een lach en een opgewekt gevoel. Hij had interesse voor iedereen. Nico inspireerde de medecursisten. Hij hield ons op de hoogte van de nieuwe ontwikkelingen op cultureel gebied in Deventer, maar ook van die in andere steden. Hij moedigde aan om bepaalde exposities te bezoeken voor inspiratie op te doen.
Ook stond hij altijd klaar om te helpen bij het inrichten van de jaarlijkse exposities van de DAK.
Nico was een artist in woord en op het doek.
Hij gaf een draai aan zijn stad Deventer in vele werken. De ligging aan de rivier, de gebouwen, de geschiedenis en het culturele hoogtepunt : Deventer op stelten. Hij deed dat op zijn geheel eigen wijze. De Nico stijl.
Het gebruik van kleuren, mooi op elkaar afgestemd en doorwerkt met vlakken en lijnen. Hij bleef doorgaan tot hij het goed vond.
Jarenlang heeft hij voor de donderdagavond groep de laatste avond van het seizoen verzorgt. Hij was dan onze gids . Hij bracht ons langs historische panden en uiteindelijk in een voor velen onbekende kroeg, om daar de avond en het seizoen af te sluiten.
Nu moeten we zijn leven bij de DAK afsluiten.
Afscheid van een aimabel persoon.
Er valt een leegte, een stilte.
.jpg)
Overlijden Betty Bouma
Betty Bouma werd geboren in Deventer in 1930. Op 13 maart van dit jaar overleed zij.
Van zichzelf zei ze altijd dat ze niet creatief was. Het is maar net hoe je het woord opvat, want haar hele leven hebben haar handen vorm gegeven. Al in haar tienerjaren naaide ze haar eerste kleren; ook borduren, boetseren, tekenen en bloemschikken kwamen daarbij, altijd met volle toewijding.
Schilderen kwam later, eerst af en toe en de laatste 15 jaar voluit tot het laatst, op de DAK en thuis. Ze verkende deze wereld en stond in haar leergierigheid helemaal open voor aanwijzingen, kritiek, nieuwe ideeën en technieken.
In de loop van de jaren komt dan ook een veelheid van stijlen in haar werk tot uiting. Naast de altijd aanwezige gedetailleerde precisie kwam ook ruimte voor impressie en grote bewegingen in haar schilderijen.
Betty’s belangrijkste inspiratiebron was haar liefde voor de natuur, de blije verwondering over haar schoonheid. Curaçao, waar ze een groot deel van haar leven gewoond heeft, komt veel terug in haar werk: landschappen, de Caraïbisch blauwe zee. Prachtige kleuren maakte ze!
Bijna alles gaf ze weg. “Zo fijn om te weten dat op zoveel plaatsen mensen blij zijn met wat ik heb gemaakt”. Veel mensen heeft ze heel gelukkig gemaakt met het portretteren van hun hond. Ze verbond zich liefdevol met het dier en wist zo de ziel vast te leggen.
Precisie, zorgvuldigheid, toewijding en overgave, en daarbij het overgrote plezier in het creëren.
Hoezo, niet creatief!